Mavi Boncuk; her biri tek başına başrol oynayabilecek kadroya sahip, Yeşilçam’ın en keyifli filmlerinden biridir. Yıldızlar geçididir adeta…

Emel Sayın’ı dinlemek için gittikleri gazinoda, hesaptan dolayı bir güzel dayak yiyen “Baba Yaşar” (Münir Özkul), “Yakışıklı” (Tarık Akan), “Şeker Usta” (Zeki Alasya), “Kanuni Süleyman” (Metin Akpınar), “Kaymakam Cafer” (Kemal Sunal) ve “Mıstık” (Halit Akçatepe)’ın bu dayağın intikamını almak için gazinonun assolisti “Emel”i kaçırmaları ile film başlar…

Amatör bir şekilde kaçırdıkları assolisti, kendi evlerinde saklarlar. Bir süre sonra Emel Hanım, “Emel Abla” ve “Emel” olur. Ulaşılmaz olarak gördükleri yıldız sanatçıyla aynı evi hatta aynı sofrayı paylaşan bizim kafadarlar, yavaş yavaş mutlu olurlar.
Gazino patronundan intikam almak, onlar için o kadar önemli değildir artık. Hatta içlerinden Yakışıklı, Emel’e aşık olur. Emel’in de ona aşık olması sonucunda film, zengin kız-fakir oğlan klişesine doğru evrilir. Davul bile dengi dengine olmalıdır…

Film, genelinde çok eğlencelidir. Senaryo dışında olan doğaçlama sahneler ve replikler kendini hissettirir bazen. Emel’in filmde “Çocuk musunuz, deli misiniz, anlamadım?” diye belirttiği komedi unsurları bolca vardır…

En başından, kaçırma işleminde eterli bezi kullanırken, kendilerinin de bayılması; dilenci kılıkları ve bu şekilde fidye istemeleri;  futbol stadyumu önünde karaborsadan seyircilere bilet sırası ayarlamaları; çalışmayan külüstür ve bozuk bir arabalarının olması; Adile Naşit (‘Mıstık’ın annesi) ile olan diyalogları, Emel Sayın’ın şarkıları filmde en göze çarpan sahnelerdir…

Her akşam evlerinde çilingir sofrası kurup, Emel’in şarkılarını plaktan dinlerken, daha sonra canlı olarak müzik ziyafeti çekerler ondan…

Emel Sayın’ın kötü oyunculuğu ise, muhteşem sanatçıların arasında göze batmamaktadır.

Mükemmel denilebilecek kadar güzel olan bu filme, finali yakışmamıştır diyebiliriz.
Çok daha etkileyici ve vurucu bir son ile bitirilebilirdi. Sönük ve belli belirsizdir sonu Mavi Boncuk’un…

Ediz HAKAN