Bir düşünceye, bir isme herkesin gönülden katılması, aynı saygıyla anması nadir rastlanan bir durumdur. Ama Türkiye’de, bu nadir birlikteliğin adı Atatürk’tür.
Siyasi görüşü ne olursa olsun, hayat felsefesi ne olursa olsun, bir zorluk anında, bir tehlike karşısında veya ortak bir başarıda herkesin aklına ilk gelen isimlerden biri olur.
İşte bu yüzden, zor zamanlarda umut ararken, “Ne yapardık şimdi?” bir bilgeye sor…
Atatürk’ün “Gençliğe Hitabesi”ni her okuyuşumuzda, içimizde bir şeyler titrer. O, sadece belirli bir yaş grubuna seslenmiyordu; o, ruhu genç kalan, zihni dinamik olan herkese hitap ediyordu. Ama ne yazık ki, aradan geçen yıllar içinde bu derinlik, bazıları tarafından gözden kaçırıldı. Hitabeyi sadece 15-25 yaş arası bir gruba sıkıştıranlar, Atatürk’ün vizyonunu daraltmış oldular.
Atatürk, bir ulusun geleceğinin sadece bedenen genç olanlarda değil, fikren genç olanlarda saklı olduğunu çok iyi biliyordu. Fikren genç olmak, yaşın getirdiği rehavete, yorgunluğa, değişime direnç göstermeye teslim olmamaktır. Fikren genç olmak, sorgulamaktan, öğrenmekten ve gelişmekten vazgeçmemektir. İşte o yüzden 70 yaşında bir aydın da, atalet ve rehavete kapılmamışsa, o hitabın asil bir muhatabıdır.
Ne yazık ki, bugün birçokları için gençlik bir “yaş” meselesi haline geldi. Sanki belli bir yaşın üstüne çıkınca, fikirler sabitlenmeli, yenilikler reddedilmeli ve risk alınmamalıymış gibi bir algı oluştu. Bu, toplumsal bir uyuşukluğa, devinimsizliğe yol açıyor. Yeni fikirlere kapalı, eleştirel düşünmeden uzak, sadece konfor alanında kalmaya odaklanmış bir toplum, geleceğini inşa edemez.
Oysa, Atatürk’ün bahsettiği gençlik, bu tembelliğe ve gevşekliğe karşı bir duruş sergiler. Onlar için mücadele, sadece fiziksel bir savaş değil, aynı zamanda düşünsel bir savaştır. Onlar için vatan savunması, toprağı korumak kadar, fikirleri korumak ve geliştirmektir.
Önemli olan, o “asil kanın” damarlarımızda donmasına, pıhtılaşmasına izin vermemektir. Fikren genç kalmak, sürekli çalışmak, merak etmek ve en önemlisi, vatanın geleceği için sorumluluk duymaktır. Bu sorumluluk, ne bir unvanla ne de bir yaşla sınırlıdır. O, vicdanımızda taşıdığımız bir yükümlülüktür.
Atatürk’ün o hitabesi, sadece bir metin değil, bir yaşam felsefesidir. Ve bu felsefenin en temel direği, her yaşta fikren genç kalmaktır. Aksi takdirde, en genç yaşta bile olsa, fikirleri körelmiş, atalete düşmüş bir zihin, maalesef ki o hitabın ruhuna yabancıdır.
Atatürk’ün vasiyeti, bir müzede saklanan tarihi bir belge değil, her nesilde yeniden canlanan, her zorlukta yol gösteren yaşayan bir rehberdir. İşte bu yüzden “Gençliğe Hitabesi” ilelebet çok genç kalacaktır.
1927’de yazıldı ama! 2025’te hala çok genç…
Minnetle…
Münevver Metin
News
