Halk ozanı Neşet Ertaş vefatının 10. yılında anılıyor… Hayatı boyunca durmadan üreten ve 400 plak ve kaset yayınlayan Ertaş, 25 Eylül 2012 günü aramızdan ayrılmıştı…
Neşet Ertaş kimdir? Neşet Ertaş nerede doğdu? Neşet Ertaş albümleri? Neşet Ertaş ne zaman vefat etti?
“Bozkırın Tezenesi” olarak da bilinen Neşet Ertaş, 1938’de Kırşehir’de doğdu. Babası Muharrem Ertaş bağlama ustasıdır. Annesi Döne Ertaş’dır.
8 yaşına dek Kırtıllar Köyü’nde yaşadı. Daha sonra ailesiyle beraber İbikli Köyü’ne yerleşti. 12 yaşında annesini kaybetti. Babası, başka bir kadınla evlenince kısa bir süre bu köyde yaşadı ve sonrasında Yozgat Yerköy’e taşındı.
İlkokul sıralarında ilk olarak keman çalmayı, sonrasında ise bağlamayı öğrendi. Babası Muharrem Ertaş’la beraber civar köylerdeki düğünlerde saz çalıp türkü söylemeye başladı.
Kırşehir’in ardından 2 yıl Kırıkkale’de yaşadıktan sonra, 1957’nin sonlarında İstanbul’a gitti. İlk plağı olan “Neden Garip Garip Ötersin Bülbül”ü babası Muharrem Ertaş’a ait bir türkü ile yayımladı. Bu plak halkın büyük beğenesini topladı. Ve yeni plaklar, kasetler ve halk konserleri birbiri ardına geldi.
2 yıl İstanbul’da bulunan Ertaş, sonra Ankara’ya yerleşti ve sahne yaşamını bu şehirde sürdürdü.
Askerliğini 1962 yılında İzmir’in Narlıdere ilçesinde yaptı. Askerliğin ardından Ankara’da çalışmış olduğu gazinodaki “Leyla” isimli bir kızla tanışıp evlendi.
Neşet ve Leyla Ertaş çiftinin bu evlilikten “Döne”ve “Canan” isimli iki kız çocuğu ve “Hüseyin” isimli bir erkek çocukları, toplam üç çocukları dünyaya geldi. Neşet Ertaş ve Leyla Ertaş’ın evlilikleri 7 yıl sürdü ve 1970’lerin başında ayrıldılar. Bu ayrılığın ardından Neşet Ertaş, eski eşi Leyla’ya “Yazımı Kışa Çevirdin” isimli şarkıyı yazdı.
1978’de alkol ve sigara nedeniyle parmaklarından felç geçirdi. Bir süre işsiz kalan Ertaş, Almanya’ya gitti ve burada tedavi oldu. Uzunca bir süre Almanya’da ikamet eden usta sanatçı, 2000’de İstanbul’da büyük bir konser verdi ve sahne yaşamına geri dönmüş oldu.
Kendisine verilmek istenen “Devlet Sanatçılığı” teklifini geri çeviren Neşet Ertaş, “Hepimiz bu devletin sanatçısıyız, ayrıca bir devlet sanatçısı sıfatı bana ayrımcılık geliyor. Ben halkın sanatçısı olarak kalırsam benim için en büyük mutluluk bu. Şimdiye kadar devletten bir kuruş almadım, bir tek TBMM tarafından üstün hizmet ödülünü kabul ettim. Onu da bu kültüre hizmet eden ecdadımız adına aldım” ifadelerini kullandı.
“Unesco Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi” kapsamında yapılmış olan ulusal envanterlerden “Yaşayan İnsan Hazineleri Türkiye Ulusal Envanteri”ne alınan Ertaş, yaşayan insan hazinesi kabul edilmiştir.
5 Nisan 2011’de İTÜ Devlet Konservatuarı’nca fahri doktora verilen Ertaş’ın bağlamadaki tavrı ve türküleri konservatuarlarda ders olarak okutulmuştur. Prof. Dr. Erol Parlak usta sanatçının hayatını ve eserlerini 2 ciltlik bir kitapta toplayıp, yayınladı.
İsmi memleketi Kırşehir’in birçok caddesinde, okulda yer almaktadır. Neşet Ertaş’ın, babası Muharrem Ertaş ile birlikte bir de anıtı bulunmaktadır. Aynı zamanda dünya üzerinde robot heykeli yapılmış olan ilk saz sanatçısıdır da. Android heykelini dünyaca ünlü heykel sanatçısı Adil Çelik yapmıştır. Kırşehir Neşet Ertaş Gönül Sultanları Kültür Evi‘nde bulunmaktadır.
25 Eylül 2012 tarihinde aramızdan ayrılan usta sanatçının mezarı babası Muharrem Ertaş’ın yanında yer almakta ve mezar taşında “Sakın ol ha, insanoğlu incitme canı, her can bir kalp , hakk’a bağlı. İncitme canı, incitme” yazmaktadır.
Neşet Ertaş’ın Albümleri:
1957 – Neden Garip Garip Ötersin Bülbül, 1960 – Gitme Leylam, 1979 – Türküler Yolcu, 1985 – Sazlı Oyun Havaları, 1987 – Türkülerle Yaşayan Efsane Deyişler, Bozlaklar Türküler, 1988 – Gönül Ne Gezersin Seyran Yerinde, 1988 – Kendim Ettim Kendim Buldum, 1988 – Kibar Kız, 1989 – Hapishanelere Güneş Doğmuyor, 1989 – Sazlı Sözlü Oyun Havaları, 1990 – Gel Gayri Gel, 1992 – Şirin Kırşehir, 1993 – Kova Kova İndirdiler Yazıya, 1995 – Seçmeler 2, 1995 – Seçmeler 3, 1995 – Seher Vakti, 1995 – Altın Ezgiler 3, 1995 – Benim Yurdum, 1997 – Nostalji 1, 1998 – Ölmeyen Türküler 2, 1999 – Ölmeyen Türküler 3, 1998 – Gönül Yarası.
News
