12 Ekim 1969 tarihinde yapılan genel seçimlerde Süleyman Demirel liderliğindeki Adalet Partisi (AP) yüzde 46,5’lik oy oranı ve elde ettiği 256 milletvekilliğiyle iktidar oldu. Seçimi sürprizini ise Birlik Partisi yaptı.
12 Ekim 1969’da yapılan genel seçimlerde Adalet Partisi (AP) yüzde 46,5 oy ve 256 milletvekilliğiyle iktidarı elde etmiştir. Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) ise yüzde 27,4 oy oranına karşılık 143 milletvekili elde etmiştir. Güven Partisi (GP) yüzde 6,6 oy ve 15 milletvekili, Barış Partisi (BP) yüzde 2,8 oy ve 8 milletvekili, Millet Partisi (MP) yüzde 3,2 oy ve 6 milletvekilliği, Yeni Türkiye Partisi (YTP) yüzde 2,2 oy ve 6 milletvekilliği, Türkiye İşçi Partisi (TİP) yüzde 2,7 oy ve 2 milletvekilliği, Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) yüzde 3 oy 1 milletvekilliği, Bağımsızlar da yüzde 5,5 oy ve 13 milletvekilliği kazanmıştır.
Yeni seçim sistemi TİP’in önünü kesmiştir
Bu seçimlerde 1965 seçimlerinde uygulanmış olan ve TİP’in 15 milletvekilliyle Meclis’te temsilini sağlayan “Milli Bakiye” sistemi yerine barajlı bir sistem olan D’Hondt uygulanmıştır. Bu nedenle TİP’in oy oranı benzer gerçekleşirken milletvekili sayısı düşmüştür. 1965 seçimlerinde yüzde 2,9 oy oranıyla 15 milletvekili elde eden TİP, 1969 seçimlerinde ise yüzde 2,7 oy oranına rağmen ancak 2 milletvekili kazanabilmiştir.
“Toprak İşleyenin, Su Kullananın”, “Bu Düzen Değişmelidir”
1969 seçimlerinde alınan sonuçla AP’nin gerisini düşen CHP, 1970’li yıllarda ise söyleminde önemli bir yer tutan “Toprak işleyenin, su kullananın” ilkesini öne çıkarmıştır. Bu ilke ile CHP, AP’nin oy kaynağı olan köylüye yönelerek büyük ilgi ve toplumsal taban kazanmıştır.
Mevcut düzenden şikayetçi olanların haklı tepkilerini dile getirerek, “Bu düzen değişmelidir” sloganıyla alternatif arayışlara yönelen CHP’nin demokratik solda çözüm önerileri arayışı bu yıllarda oldukça hız kazanmıştır.
News
